عملکرد پروتز بسته به نوع و فناوری به‌کاررفته در آن متفاوت است، اما به‌طور کلی:

1. اتصال به بدن: پروتزها از طریق سوکت (بخشی که باقیمانده عضو را در بر می‌گیرد) به بدن متصل می‌شوند. طراحی دقیق سوکت نقش کلیدی در راحتی و عملکرد پروتز دارد.

2. کنترل حرکت:

   • پروتزهای ساده با حرکات مکانیکی یا فشار عضلات باقی‌مانده کنترل می‌شوند.

   • در مدل‌های پیشرفته، از حسگرهای عضلانی (مایوالکتریک) استفاده می‌شود که سیگنال‌های عصبی کاربر را دریافت کرده و به حرکت تبدیل می‌کنند.

3. مواد و ساختار: پروتزها از مواد سبک و مقاومی مانند فیبر کربن، پلاستیک فشرده، سیلیکون و آلیاژهای خاص ساخته می‌شوند تا علاوه بر استحکام، وزن کمی داشته باشند.